10 km run Utrecht.

Na een enigszins onrustige nacht stonden Caro en ik al vroeg op om alles in orde te gaan brengen voor mijn eerste 10 km sinds de paasdagen van vorig jaar(toen voetblessure opgelopen). Toch wel een beetje zenuwachtig, in wezen vreemd want ik had als doel gesteld dat een tijd onder 1 uur voldoende zou zijn. De trainingsarbeid  was toch behoorlijk minimaal geweest de afgelopen periode. 2 x 3/4 uur gelopen en verder regelmatig wat loopjes over een 30 minuten. Een serieuze test dus, hoe gaat het met die voet het in een "wedstrijdje".

Al vroeg vertrokken we richting Utrecht om zeker te zijn van een parkeerplek terwijl het maar de vraag was of we Utrecht uberhaupt in konden komen. Het bleek een makkie, nauwelijks verkeer en een parkeerplaats zo groot als een paar voetbalvelden. Om 10.10 uur liepen we de hal in om het startnummer af te halen. Dat was weer ouderwetse chaos Rijen ,rijen,rijen. Slecht aangegeven welke nummers waar gehaald moesten worden, alleen een A4 papier voor diverse startnummerseries. Kan niet snappen waarom de organisatie er niet voor kiest om de nummers op te sturen samen met de infofolder die je al thuis kreeg.

Na het afhalen van het startnummer hadden we keurig op tijd een mooi plekje gevonden om de marathonlopers te zien vertrekken, het leken er niet echt heel veel. Caro kon haar collega lopers van de vereniging bij vertrek en de doorkomst aanmoedigen en toen was het onze tijd.

Het startvak in en lekker op weg. Druk,druk, druk ben ik duidelijk niet meer echt gewend. Aan de kant lopend zodat ik mijn lange benen/passen een beetje de ruimte kon geven. Nergens een km aanduiding kunnen ontdekken en zelfs geen tijdklok op het 5 km punt. Pas bij km 6 ontdekte ik een meetpunt!

Samen oplopend, want Caro heeft een ingebouwde cruise control zodat ik zeker niet te hard zou gaan, konden we lekker opschieten. Een paar kuitenbijters in de vorm van een tunnel en een brug konden al niet meer voorkomen dat we een lekkere tijd gingen lopen. Aan de 9 km konden we zelfs een versnellinkje plaatsen zodat we uiteindelijk op een tijd uitkwamen van 53.51 minuten.

Met nadruk hier mijn eigen tijdmeting, de uitslagenpagina van het AD geeft vreemde uitslagen weer. Zo heeft mijn zus die de 5 km liep er 53 minuten over gedaan, en dat haalt ze nog niet eens als ze wandelend haar best zou doen, die moet veel, veel sneller gegaan zijn. Mijn eigen naam intikken heeft ook geen zin: "geen gegevens gevonden"en bij vereniging komt dan wel mijn naam tevoorschijn maar niet met een uitslag. Jammer.

In de middag naar buurgemeente De Meern om de halve marathonners langs te zien komen. ik wist dat Petra hier Maurice en Ron zou gaan aanmoedigen. Daar een beetje rond gelopen, maar kon haar aanvankelijk niet vinden. Toen ik langs een terrasje terug wilde lopen om een goede plek te vinden bleek zij daar met Erik aan de koffie te zitten, en zij zag mij op een meter passeren.

Samen geprobeerd de lopers te ontdekken. Maurice sprong eruit met zijn loopshirt en keurige loophouding. Ron daarentegen konden we niet ontdekken. Op zoek naar een blauw shirt en rode veters hebben we hem bij de eerste doorkomst volledig gemist. Snel de weg oversteken om de lopers op de terugweg naar Utrecht nogmaals aan te moedigen. Mazzel voor Maurice en Ron was dat vlak voor hun doorkomst de brandweer over het parcours heen moest waardoor toch een flink aantal lopers uit het ritme gehaald werden. Maurice kwam er al snel weer aan, gelukkig vertelde hij  dat Ron vlak achter hem liep zodat we hem dit keer niet konden missen, zie daarvoor de foto op het log van Petra. Petra en Erik  gingen vervolgens de mannen verder volgen en ik ging weer op huis aan om de kids niet te lang alleen te laten. Mooie eindtijden hebben ze gelopen: Maurice een beste jaartijd en Ron een PR!

Terugkijkend op tweede paasdag kan ik dus wel zeggen dat het prima is gegaan. Zelfs vandaag heb ik geen last van stijfheid of ander lichaamlijk ongemak. Het geeft vertrouwen dat dit is gelukt. Nu langzaamaan opbouwen naar meer. De eerste ideeen zijn er al voor de rest van het hardloopjaar.